Raz, dwa, trzy, na dworze sikasz Ty! – jak nauczyć psa załatwiać się na dworze

O tym jak bardzo jest w stanie nabrudzić czworonożna drobina, wie doskonale każdy opiekun wciąż jeszcze nieporadnego szczenięcia. Ten istny żywioł w psiej skórze to źródło wielkiej radości, ale i wielu… nazwijmy rzecz po imieniu – problemów, związanych między innymi właśnie z załatwianiem się gdzie popadnie. Czasami wpatrując się w przerażeniem w rozkosznie nieokrzesanego malca, który wykonuje serię przekomicznych podejść, by wreszcie w szczenięcym przykucu załatwić swe potrzeby na środku nowiutkiego dywanu, aż trudno uwierzyć, że pewnego dnia wyrośnie z niego dobrze ułożony, poważny towarzysz codziennego życia. A jednak! Od świadomego sikania na dworze dzieli Was tylko chwila, w perspektywie całego wspólnego życia.

Jak nauczyć szczeniaka sikać na dworze?

Nic nie dzieje się przypadkiem. Aby pies mógł nabyć wszystkie niezbędne mu umiejętności, w tym właśnie te odpowiadające za kontrolowanie własnych potrzeb i świadome załatwianie się o ściśle określonych porach na łonie natury to przede wszystkim nas, opiekunów czeka wiele pracy. Nie zaszkodzi z tym celu uzbroić się nie tylko w cierpliwość, ale i solidny arsenał niezbędnych akcesoriów, takich jak środki higieniczne i preparaty do treningu czystości.

Tylko sumienne i konsekwentne wychowanie pełne zrozumienia, wykorzystujące wartościowe metody, oparte na pozytywnym wzmacnianiu oraz umiejętne wykorzystywanie dostępnych pomocy higienicznych pozwoli małemu psu nabyć nowe umiejętności, związane z prawidłowym realizowaniem fizjologicznych potrzeb, w szczególności z sikaniem na dworze.

Kodeks nauki sikania. Nie karz, nie stresuj, nie poganiaj

O tym, że siusiające szczenię należy wychowywać, a nie tresować „trąbią” na około znani i mniej znani behawioryści, wyznający ideę prowadzenia psiaka opartą na zrozumieniu i komunikacji. Szkolenie, podkreślmy – szkolenie, nie tresura, oparte na metodach pozytywnego wzmacniania niesie z sobą naprawdę doskonałe efekty.

Niezależnie od tego, czy podejmujemy się wyzwania nauczenia psa chodzenia na luźnej smyczy, reagowania na podstawowe komendy czy treningu czystości, przechodzenie do kolejnych etapów metodą małych kroczków i umiejętne nagradzanie najdrobniejszych nawet postępów jest niezwykle ważne.

Metodyczne podejście, duże pokłady cierpliwości dla licznych wpadek oraz solidne zaplecze środków czyszczących, zapas mat jednorazowych, płynu do dezynfekcji oraz spray’u odstraszającego są więc niezbędne. Dziecko to w końcu dziecko, czy ma dwie nogi, czy cztery – wymaga wsparcia, zrozumienia i miłości ze strony opiekuna. I właśnie dlatego stres i pośpiech lepiej zastąpić spokojem, wyrozumiałością i zaangażowaniem, zachwalając i nagradzając szczeniaka za każdy sukces.

Legowisko, jak gniazdo – zdrowe szczenię się do niego nie załatwi

Szczenię zdrowe, czyli w prawidłowym stanie fizycznym, bez jakichkolwiek zaburzeń rozwojowych, które mogłyby przełożyć się na problemy z realizacją potrzeb fizjologicznych. Zdrowe, czyli również niezepsute przez opiekuna.

Mały pies w okresie po odsadzeniu posiada umiejętność nabytą, wyuczoną przez matkę – instynktownie opuszcza gniazdo, w tym przypadku budę lub wygodne, przestronne legowisko, by załatwić swoje potrzeby poza nim. Często wybiera sobie w tym celu ściśle określoną przestrzeń, dlatego dobrze, gdyby znalazła się tam wysoce chłonna mata higieniczna, zanim maluch opróżni zawartość pęcherza. Jeśli jednak refleks nas zawiódł i szczeniak był pierwszy, wówczas priorytetem jest dokładne oczyszczenie powierzchni preparatem neutralizującym zapachy. Wszystkie produkty dostępne są w sklepie zoologicznym online – keko.pl.

Siusianie poza gniazdem nie jest przejawem samokontroli, na tę jeszcze u maluszka za wcześnie, ale stanowi solidny fundament dla dalszych działań wychowawczych, o ile oczywiście nie uda nam się tego zepsuć. Naszym zadaniem, jako opiekunów nie jest zatem nauka psa „od zera” zupełnie nowej, nieznanej mu czynności, ale utrzymanie zdolności już posiadanej. To wiele ułatwia, przynajmniej w teorii. Co zatem robić, by szczenię cały dom uznało za swoje „gniazdo” i zaprzestało pozostawiania kałuży wszędzie, gdzie to tylko możliwe?

W opiece nad szczeniakiem siusiającym w domu liczy się refleks

I to wcale nie żart. Kontrola to jedno, refleks to drugie. Przez pierwszych kilka tygodni (a przynajmniej przez 2 po przeprowadzce do nowego domu) szczenię powinno pozostawać pod kontrolą jednego z opiekunów. Obserwowanie jego codziennych zachowań i towarzyszenie maluszkowi podczas stawiania pierwszych kroków w nowej przestrzeni, pozwala szybciej nawiązać nić porozumienia, co przekłada się na bardziej efektywną naukę załatwiania potrzeb fizjologicznych na dworze.

Sikanie w domu to żadna złośliwość, malec po prostu nie kontroluje jeszcze swojego ciała na tyle, by zapanować nad fizjologicznymi reakcjami. Okazuje się jednak, że my możemy to zrobić! Jak? Nie prostszego – wystarczy, że zrozumiemy, kiedy nasz malec na pewno chce zrobić siusiu i będziemy od niego szybsi.

Łap za smycz raz, dwa! Bądź szybszy od psa

Szczenię właśnie się obudziło? Czas na spacer. Jest silnie pobudzone i rozbawione? Warto na chwilę wyjść pod krzaczek. Malec zjadł właśnie spory posiłek? Szybkie wyjście „na siku” na dwór z pewnością nie zaszkodzi. Tak samo, gdy psiak dużo wypił, skończył właśnie intensywną zabawę lub na horyzoncie pojawił się ktoś, na kogo długo czekał. W innym przypadku możemy szykować mopa.

Gdy tylko zauważymy, że nasz czworonożny ancymon zbiera się do pozbycia całego „dobrodziejstwa inwentarza” wprost na nowe panele podłogowe łapmy za smycz i prostą komendą „na siusiu” zaprośmy go szybciutko do wyjścia. Jeden raz, drugi raz, trzeci raz się nie uda. Ale gdy za czwartym razem szczeniak wysika się pod krzak, radość z odniesionego sukcesu będzie nie do opisania. Po więcej porad dotyczących Waszych psów zapraszamy na sekcję porad o wychowaniu psów w sklepię zoologicznym keko.pl.