Nerwica – objawy

Często spotykamy się ze słowami „Eee, Ty to jesteś nerwowy”. Zdarza się, że ludzie mówią do nas „Po co tyle nerwów?”. Nerwy, nerwowość, nerwowy, zagościły na stałe w naszym codziennym życiu i stają się coraz częściej używane, czasami nawet za bardzo. Co bowiem w przypadku, gdy „nerwica” przestaje być słowem rzuconym w stronę zdenerwowanej koleżanki a staje się poważnym zaburzeniem, z którym nie ma żartów?

Czym jest nerwica?

Nerwica jest to zaburzenie psychiczne. Jego źródłem są między innymi nierozwiązane konflikty zewnętrzne. Jak mówią statystyki, z nerwicą zmaga się aż 8 milionów Polaków! 

Zaburzenia nerwicowe, bo tak można o nich mówić, są chorobą „duszy”, „głowy”, po prostu ludzkiej psychiki. Nazewnictwo to bywa jednak mylące, bowiem osoby zmagające się z tym zaburzeniem odczuwają także silne konsekwencje cielesne, fizyczne. Jednak w rozwoju zaburzeń nerwicowych najważniejszą rolę odgrywają czynniki psychologiczne.

Nerwica jest jednym z zaburzeń lękowych, występuje najczęściej u osób w wieku 25-45 lat. Objawia się w podstawowym opisie tym, że niektóre sytuacje wprowadzają osoby cierpiące na to zaburzenie w niezrozumiały lęk. Nerwica ma wiele postaci. Jej objawy obejmują fobie i lęki. Dotyczą także trudności z przystosowaniem się do społecznych wymagań. Mogą dotyczyć problemów w relacjach z bliskimi, a także codziennych sytuacji w domu czy w pracy. Mają charakter emocjonalny, a także somatyczny, dotyczący ciała i fizyczności.

Istnieje kilka rodzajów nerwic. Wśród tych najczęściej spotykanych można wymienić:

• nerwicę lękową;
• nerwicę natręctw;
• nerwicę pourazową; 
• nerwicę histeryczną;
• nerwicę neurasteniczną (na przykład wściekłość lub złe samopoczucie, kiedy trzeba iść do pracy bądź szkoły). 

Przyczyny nerwicy

Istnieje pewne założenie, że nerwica dotyka najczęściej osób, które przeżywają pewnego rodzaju konflikty wewnętrzne, nie są w stanie samodzielnie sobie z nimi poradzić, jednocześnie nie szukają pomocy z zewnątrz. Według tego założenia można przypuszczać, że bardziej narażone na wystąpienie u nich nerwicy są osoby:

• po silnych urazach psychicznych, silnych przeżyciach – jak na przykład utrata kogoś bliskiego, rozwód rodziców, bycie świadkiem lub członkiem wypadku; 
• narażone na silny stres, a także stres chroniczny; 
• przemęczone, mające dużo na głowie, nie pozwalające sobie na odpoczynek;
• mające silne przekonania, nieskłonne do kompromisów, przez co często popadają w konflikty społeczne.

Istnieje przypuszczenie, że na nerwicę narażone są szczególnie osoby o pewnych określonych typach osobowości. Może ona dotykać przede wszystkim osób o osobowości:

• lękliwej – takie osoby odczuwają ciągły niepokój, piszą w głowie czarne scenariusze, unikają kontaktów społecznych, są wyjątkowo wrażliwe na krytykę, boją się odrzucenia;
• anankastycznej – osoby o tym typie osobowości charakteryzuje przede wszystkim perfekcjonizm;
• histrionicznej – osoby o takiej osobowości są nadmiernie emocjonalne, zachowują się teatralnie, zamaszyście gestykulują, zwracając na siebie uwagę otoczenia.

Objawy nerwicy

Objawy nerwicy mogą przybrać rozmaitą postać. Można je podzielić między innymi na somatyczne oraz psychiczne. 

O nerwicy mogą świadczyć bóle czy też dysfunkcje różnych narządów znajdujących się wewnątrz organizmu, które nie poddają się leczeniu. Są to między innymi:

• bóle głowy oraz zawroty głowy;
• bóle żołądka, wymioty;
• bóle kręgosłupa;
• uczucie bólu serca i jego kołatanie;
• problemy z oddychaniem;
• sztywność mięśni;
• poczucie nagłego gorąca;
• zaburzenia w funkcjonowaniu zmysłów, 
• zaburzeniami układu pokarmowego;
• problemy skórne;
• impotencja; 
• nadciśnienie;
• problemy ze snem;
• nadmierne pocenie się.

Nerwica wpływa nie tylko na nasze zdrowie fizyczne, ale także psychiczne. Często zmienia sposób, w jaki postrzegamy świat, wpływ na to co czujemy. Mówiąc o zaburzeniach nerwicowych w kontekście objawów psychicznych, można wymienić:

• lęk; 
• zaburzenia pamięci; 
• stale uczucie niepokoju;
• zaburzenia dysocjacyjne;
• zmęczenie;
• czarne myśli, przewidywanie najgorszych możliwych scenariuszy; 
• zmienność nastroju;
• niecierpliwość;
• bezsenność;
• apatia („nic mi się nie chce”). 

Objawy nerwicy mogą dotyczyć także zmian w funkcjonowaniu poznawczym człowieka, takich jak:

• gorsze zapamiętywanie;
• problemy z koncentracją;
• obsesyjne wykonywanie czynności, na przykład nieustanne mycie rąk;
• uczucie oddalanie się od świata, odrealnienie;
• chwilowe, najczęściej krótkotrwałe amnezje. 

Diagnoza i leczenie nerwicy

Diagnoza nerwicy nie należy do zadań łatwych. Nawet dokładna obserwacja wszelkich objawów może nie być wystarczająca. Objawy te bowiem mogą być spowodowane inną chorobą, gorszym dnie, słabszym samopoczuciem, chwilowym stresem czy gorszym nastrojem.  

Należy jednak pamiętać, że zaburzenia nerwicowe stanowią poważny problem, który nie powinien być bagatelizowany i który należy leczyć. Jeśli więc odczuwamy, że możemy cierpieć na to zaburzenie, poszukajmy pomocy specjalisty, który pomoże nam potwierdzić kub zaprzeczyć naszym przypuszczeniom. 

Podstawowym sposobem leczenia nerwicy jest psychoterapia. Specjalista podczas terapii uczy pacjenta jak radzić sobie z objawami zaburzenia. Oprócz tego, leczenie skupia się na dotarciu do źródła problemu. Jeśli zostanie ono odkryte, pacjent próbuje je zrozumieć i przepracować, aby nerwica nie powróciła. 

Jeżeli nerwica jest silna, czasami niezbędne staje się wprowadzenie do leczenia środków farmakologicznych. Należy jednak pamiętać, że psychotropy, bo tak nazywane są leki oddziałujące na mózg, służą jedynie chwilowej poprawie stanu pacjenta i mogę stanowić tylko uzupełnienie do psychoterapii.

Dodatkowo również istotna w leczeniu nerwicy jest odpowiednia dieta. Powinna być bogata w witaminy oraz minerały. Mają one na celu poprawę funkcji poznawczych a także wpływają pozytywnie na odczuwanie emocji. Poprawna dieta przy leczeniu zaburzeń nerwicowych powinna składać się z produktów bogatych w: 

• witaminy z grupy B, takich jak orzechy, wszystkie odmiany fasoli, jajka i nabiał, a także ryby;
• magnez – otręby, kakao, kasza gryczana, szpinak; 
• kwas foliowy – soja, szparagi, brokuły, bób, zielony groszek; 
• kwasy tłuszczowe omega – 3 – ryby (szczególnie łosoś, śledź, makrela), owoce morza, olej rzepakowy, siemię lniane, orzechy.

źródło: https://psychoterapiacotam.pl/dla-kogo/psychiatra/